تماس با واحد فروش  -   02153806 و 02156716223
فیلتر ها
 
عملکرد فیلتر ها
میزان پاکیزگی سیال هیدرولیک در بالابر، یک عامل مهم در عملکرد درست و دوام قطعات است. بعضی از قطعات سیستم بالابر مانند پمپ و موتور در مقابل آلودگی و ذرات خارجی خیلی حساس هستند. اگر سیال هیدرولیک، در حد تعیین شده توسط طراح و سازنده سیستم، پاکیزه نباشند، در قطعات مختلف بالابر سایش و نشتی ایجاد شده و بازده کل سیستم افت می کند. ریشه اصلی بسیاری از عیوب در سیستم های هیدرولیک بالابر را می توان در آلودگی سیال جستجو کرد.
 
منابع آلودگی
برای درک بهتر فیلتراسیون در سیستم های هیدرولیک بالابر ابتدا باید منابع ایجاد آلودگی را شناخت. آلودگی می تواند منشا داخلی یا خارجی داشته باشد. آلودگی های با منشا  خارجی، از خارج از سیستم به داخل نفوذ می کنند. آلودگی های با منشا داخلی، در داخل سیستم بالابر به وجود می آید، مثلا ذرات فلز که بر اثر سایش قطعات وارد سیال می شود. آلودگی های داخلی شامل ذرات فلزی، ذرات لاستیکی و پلاستیکی و احتمالا دیگر مواد هستند. اینگونه آلودگی را ذرات آلودگی جامد می گویند. وجود آب، هوا و دیگر مواد شیمیایی در سیال نیز آلودگی محسوب می شود. فیلتر های مختلفی برای جدا کردن آلودگی های جامد و غیر جامد ساخته و عرضه شده اند. در این قسمت درباره فیلتر هایی که برای جدا کردن ذرات جامد از سیال ساخته شده اند، بحث می شود. ذرات ریز در حد میکرون را می توان توسط فیلتر جدا کرد.
 
انواع فیلترها
فیلتر های سیستم های هیدرولیک بالابر به دو گروه تقسیم می شوند: فیلتر های درشت و فیلتر های ظریف. فیلترهای درشت، صافی های شبکه ای (توری سیمی) هستند که پی از کثیف شده می توان آنها را تمیز کرده و مجددا استفاده نمود. فیلتر های درشت می توانند ذرات جامد با اندازه 150 نانومتر و بزرگتر را از سیال جدا کنند. البته امروزه تورهای سیمی ظریف تری نیز عرضه می شوند. فیلتر های ظریف می توانند ذرات جامد تا 5 نانومتر (و حتی ریزتر) را نیز از سیال جدا کنند. فیلتر های ظریف معمولا سلولوزی هستند و پس از کثیف شدن باید آنها را تعویض کرد.
 
 
نماد گرافیکی فیلتر ها
در مسیر مکش ورودی پمپ معمولا از فیلتر درشت (توری سیمی) استفاده می شود تا از ذرات بزرگ جامد که در سیال معلق هستند جلوگیری شود. فیلتر ظریف اغلب در مسیر مکش پمپ نصب نمی شود، زیرا خلا نسبی ایجاد شده در این مسیر ممکن است باعث ایجاد کاویتاسیون در پمپ گردد. فیلتر های ظریف عموما در مسیر های برگشت سیال قرار می گیرند، زیرا این مسیر ها کم فشار هستند و با قرار دادن یک فیلتر کاغذی ارزان قیمت، می توان سیال را به خوبی پاک کرد. فیلتر های مسیر پرفشار را در مسیر های خروجی پمپ نصب می کنند. این فیلترها، ساختمانی صلب و قوی دارند و از فیلترهای مسیر کم فشار گرانتر هستند. در سیستم های حساس به آلودگی، استفاده از یک فیلتر پرفشار ضروری است، تا ذرات ریز براده که در اثر سایش پمپ ایجاد می شوند را فیلتر کنند. البته در اغلب سیستم ها، استفاده از یک فیلتر درشت در مسیر ورودی پمپ و یک فیلتر ظریف در مسیر برگشت، کافی خواهد بود.
 
فیلتر های ظریف مسیر برگشت معمولا از نوع استوانه ای پیچی هستند. این فیلتر ها را میتوان با آسانی، حتی هنگامی که سیستم در حال کار است، تعویض کرد. با پیچاندن بدنه این فیلتر ها می توان به راحتی آنها را از پایه اصلی جدا کرده و تعویض کرد. فیلتر های مسیر پر فشار را باید هنگامی که سیستم کار نمیکند، باز کرده و بعضی قطعات آن را که از آلودگی خراب شده اند عوض کرد.
 
واحد فیلتراسیون
در برخی کشور های پیشرفته در هنگام سرویس و نگهداری دوره ای از دستگاه هایی خاص برای فیلتر کردن دوره ای سیال استفاده می کنند. برای هدایت سیال به این واحد، از یک پمپ ضعیف و کم فشار استفاده می گردد. سیال پس از فیلتراسیون فورا به مخزن اصلی سیستم باز می گردد. بعضی انواع این واحد های فیلتراسیون به صورت سیار ساخته و عرضه می شوند. از این واحد های سیار، علاوه بر فیلتراسیون می توان برای انتقال سیال از محلی به محل دیگر، مثلا از بشکه های روغن به مخزن سیستم نیز استفاده کرد. استفاده از این واحد های سیار برای پر کردن مخزن، این حسن را هم دارد که از ورود آلودگی های جدید به سیستم جلوگیری می شود.
 
ضریب فیلتراسیون:
برای تعیین سطح پاکیزگی سیال بالابر و میزان فیلتراسیون مورد نیاز در یک سیستم هیدرولیک بالابر، باید تعیین کرد که کدام قطعا از سیستم بالابر، بیشترین حساسیت را نسبت به آلودگی دارد. بدین ترتیب فیلتراسیون کل سیستم بالابر مشخص می شود.
 
کد پاکیزگی  ISO، استاندارد صنعتی برای تعیین سطح فیلتراسیون در یک سیستم است. این کد از دو عدد مقیاس تشکیل شده که نشان دهنده حداکثر تعداد مجاز ذرات جامد به اندازه 5 نانومتر و بالاتر و 15 نانومتر و بالاتر در هر میلی لیتر از سیال می باشند. کد پاکیزگی ISO تعیین می کند که یک قطعه هیدرولیک، چه تعداد ذراتی (با اندازه های مشخص) که فیلتر باید اجازه عبور به آنها بدهد، نیز مشخص می گردد. ضریب بتا، معیار استانداردی است که عملکرد یک فیلتر را برای ایجاد یک سطح پاکیزگی خاص در سیال، اندازه گیری میکند.
تعداد ذرات معلق موجود در هی میلی لیتر از سیال، با نمونه گیری از سیال تعیین می شود. در صورتی که تجهیزات نمونه گیری تهیه شود، این کار رامی توان به راحتی در محل پروژه نیز انجام داد. در غیر این صورت، این اعداد باید توسط آزمایشگاه تعیین گردد. سازندگان فیلتر های هیدرولیک معمولا چنین تجهیزاتی را می فروشند.
 
در انتخاب یک فیلتر، همچنین باید به ظرفیت عبور جریان و افت فشار در فیلتر نیز توجه نمود. سازندگان فیلتر ها، نمودار هایی نیز برای تعیین افت فشار و شدت جریان عبوری از فیلتر ارائه می دهند. 
با تجمع آلودگی در فیلتر، مقاومت فیلتر در برابر جریان افزایش یافته و بنابراین افت فشار نیز در آن افزایش خواهد یافت. از این ویژگی می توان برای تعیین زمان تعویض یک فیلتر کمک گرفت. افت فشاری که نشان دهنده اشباع شدن فیلتر از آلودگی است، افت فشار نهایی یک فیلتر نامیده می شود. فیلترها معمولا به نوعی نشانگر مجهز می شوند که میزان آلودگی فیلتر را به اپراتور سیستم نشان می دهد. این نشانگر ممکن است چشمی باشد و یا به صورت الکترونیکی عمل کند.
 
همانطور که قبلا شرح داده شد، ممکن است در بعضی فیلتر ها یک شیر یک طرفه نیز تعبیه شده باشد. اگر افت فشار در این فیلتر ها زیاد شود، جریان سیال از شیر یک طرفه عبور خواهد کرد. وقتی یک فیلتر خیلی آلوده شده باشد، بهتر است جریان سیال به جای عبور از فیلتر، از این شیر عبور کند، زیرا اعمال فشار زیاد به فیلتر ممکن است باعث سوراخ شدن فیلتر و جاری شدن مجدد آلودگی به داخل سیستم گردد. شیرهای یک طرفه در فیلترها، تقریبا شبیه به یک شیر فشارشکن عمل می کنند.
 
زمان راه اندازی اولیه یک سیستم هیدرولیک، بحرانی ترین زمان برای بررسی میزان پاکیزگی سیال هیدرولیک است. هرگز نباید تصور کرد که قطعات نو و سیال هیدرولیک که از بشکه تخلیه می شود، تمیز هستند. در قطعات هیدرولیک معمولا آلودگی های مختلف از مراحل تولید باقی می ماند. در مراحل تولید، بسته بندی و حمل سیال هیدرولیک نیز ممکن است آلودگی های مختلف وارد شود. وقتی سیال هیدرولیک نو در یک سیستم ریخته می شود، باید قبل از شروع به کار سیستم از یک فیلتر ظریف عبور داده شود. برای این کار، بهترین روش استفاده از فیلتراسیون سیار است. قبل از راه اندازی اولیه سیستم، داخل قطعات مختلف باید از سیال تمیز پر شده باشد. زیرا سیال هیدرولیک، عمل روانکاری قطعات را نیز انجام می دهد و در شروع به کار یک سیستم، روانکاری قطعات، یک عمل مهم و بحرانی محسوب می گردد. پس از آنکه تمام اجزای سیستم تمیز پر شد می توان سیستم را راه اندازی کرد و برای مدتی بدون اعمال بار خارجی آن را امتحان کرد. پس از این مرحله راه اندازی، باید فیلترهای سیستم تعویض شوند. سپس می توان از سیستم به صورت عادی استفاده کرد. فشار را در سیستم باید به تدریج افزایش داد. در کلیه این مراحل راه اندازی باید عملکرد تمام سیستم را به دقت بررسی کرد. وقتی که چند قطعه در یک سیستم تعویض شوند، نیز باید این مراحل طی شود. برای اطمینان یافتن از اینکه سیستم برای مدت زمان طولانی، کار خود را به درستی انجام دهد، لازم است افت فشار در فیلترها مرتبا کنترل شده و در مواقع لزوم تعویض شوند. نمونه گیری از سیال نیز، هر از چند گاهی باید انجام شود. با نمونه گیری از سیال مشخص می شود که سطح آلودگی موجود در سیال و اندازه ذرات آلودگی چقدر است. بنابراین می توان منبع اصلی آلودگی ها را یافته و آن ها را برطرف نمود.